7: The Strokes - Is This It (2001)
Νομίζω ότι είναι άσκοπο να μιλήσω (κι εγώ) για τούτο εδώ το album.Να πω για άλλη μία φορά τα κλισέ "έχει άρωμα Νέας Υόρκης,επιρροές από Velvet Underground (που προσωπικά δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα-γαμάτο όνομα πάντως) και Television,5 τσογλάνια που δίνουν νέα πνοή στο ροκ" κλπ..Τα παραπάνω ισχύουν εξάλλου και έχουν γραφτεί άπειρες γραμμές και σελίδες περί της σπουδαιότητας του παρόντος δισκογραφικού πονήματος.Εγώ θέλω να σ
ταθώ σε ένα άλλο σημείο.Μπορεί σε κάποιον να μην αρέσουν οι Strokes,δικαίωμα του στην τελική.Το γεγονός όμως που νομοτελειακά τοποθετεί το Is This It στην αφρόκρεμα της δεκαετίας είναι η επιρροή του στα μουσικά πράγματα και στα νέα γκρούπ που ξεπετάχτηκαν τα τελευταία χρόνια.Αμφότεροι Franz Ferdinand και Arctic Monkeys πχ θα ηχούσαν πολύ διαφορετικοί άν δεν είχε υπάρξει ποτέ αυτό το album.Πέρα από αυτό,ανάγκασε τον μουσικό τύπο και το κοινό να ξανασχοληθεί με τη μουσική σκηνή της Νέας Υόρκης αγκαλιάζοντας μετέπειτα μπάντες όπως οι Interpol,οι LCD Soundsystem αλλά και οι Yeah Yeah Yeahs.Σημείο αναφοράς.Έτσι απλά..8: The White Stripes - Elephant (2003)
Όταν πρωτοάκουσα το Elephant έλεγα από μέσα μου:"Γαμώτο είναι άψογο δισκάκι,αλλά πόσο πιό καλό θα μπορούσε να γίνει με έναν αληθινό ντράμερ αντί για το απλό κράτημα του
ρυθμού από την Meg White".Ωστόσο,τείνω να συμφωνήσω τελευταία με την άποψη ότι η Meg δέν έχει αμελητέα συμμετοχή στο μουσικό φαινόμενο που λέγεται White Stripes.Αυτό το απλό,σχεδόν βασικό παίξιμο της είναι που αφήνει χώρο στον Jack White να ξεδιπλώσει τα Led Zeppelin -ικά κολλήματα του στην κιθάρα χωρίς ποτέ το ηχητικό αποτέλεσμα να καταντάει φλύαρο-πώς θα μπορούσε άλλωστε με κιθάρα-ντράμς και λίγο πιάνο μόνο σε ορισμένα σημεία.Γκαραζ-μπλουζ-ρόκ σε σύγχρονη συσκευασία ορμώμενο εκ Ντιτρόιτ.Ο δίσκος κινείται πάνω σε ένα βασικό δίπολο,ντράμς-κιθάρα.Είναι απορίας άξιον πως δεν καταντάει ούτε σε ένα σημείο βαρετός ή "κενός" ελλείψει άλλων οργάνων.Από εδώ ξεπήδησε ένα από τα μεγάλα hit της δεκαετίας,το κλασσικό πλέον Seven Nation Army.Απολαυστικός ο ελέφαντας.Πρόσεξε μόνο μην σε πατήσει στο πέρασμά του..9: Arctic Monkeys - Whatever People Say I am,That's What I'm Not (2006)
Μπορώ να πώ ότι μου αρέσει περισσότερο ο δεύτερος δίσκος των Arctic.Αυτός όμως είναι που έκανε πάταγο,έσπασε ρεκόρ,πήρε Mercury Prize,Brit Awards,πούλησε όσο λίγοι και έδειξε τις τεράστιες δυνατότητες του internet και συγκεκριμένα του Myspace.Σε καμία περίπτωση οι τέσσερις βρετανοί δέν έπαιξαν κάτι καινούριο μουσικά.Punk κιθάρες,έξυπνοι
στίχοι,καταιγιστικοί ρυθμοί από την rythm section,brit pop περάσματα και να "οι νέοι σωτήρες του ρόκ"(σύμφωνα με έντυπα όπως το ΝΜΕ στη βρετανία).Μεγάλο μουσικό φαινόμενο της δεκαετίας,απέδειξε ότι δεν χρειάζεσαι πάντα την υποστήριξη μίας μεγάλης εταιρείας για να κάνεις επιτυχία.Μερικές φορές αρκεί το ταλέντο (πόσο έχει χάσει το νόημα αυτή η λέξη στην εποχή των reality,του X Factor και των λοιπόν ατάλαντων που εμφανίζονται σαν τα μανιτάρια συνεχώς).Η παραγωγή αρκετά στεγνή με live αισθητική πρόβαλλε την δυναμική της μπάντας.Αν και αντιμετωπίστηκαν με σκεπτικισμό από τους indie γραφιάδες (τους ποιούς;;;) εντούτοις,απέδειξαν πώς είναι αρκετά αξιόλογοι μουσικοί με αρκετά πράγματα να δώσουν..Το μόνο που χαλάει λίγο τα παραπάνω είναι το ανεκδιήγητο εξώφυλλο.However,in Arctics we trust..10: The National - Alligator (2005)
Αριστούργημα.Με όλη την σημασία της έννοιας.Από τα καλύτερα δισκάκια του ανεξάρτητου ήχου εδώ και πολλά χρόνια.Άν σου αρέσουν οι Tindersticks,Interpol,Nick Cave θα το
λατρέψεις με την πρώτη ακρόαση.Λυρικό,συναισθηματικό,με μία φωνή ικανή να σου τσακίσει τα σωθικά δεν θα μπορούσε να λείπει από μία τέτοια λίστα.Ενδείκνυται για νυχτερινές ώρες,όταν όλα μοιάζουν πιό εύθραυστα κι εσύ πιό ευάλωτος.Ακουστικές κιθάρες,απαλά περάσματα,ζόρικες μπαλάντες,δυναμιτισμένα διαμαντάκια..Ακούγεται μονορούφι,χωρίς σταματημό.Πολύ δύσκολα θα απαλλαγείς από το Alligator.Εξάλλου,ποιός είπε ότι θέλουμε να απαλλαγούμε;..Άλλοι 10+1 δίσκοι που αξίζουν να ακούσει κανείς:
Amy Winehouse - Back to Black
The Decemberists - Picaresque
Lcd Soundsystem - Sound of Silver
Editors - The Back Room
Sufjan Stevens - Illinois
Franz Ferdinand - Franz Ferdinand
Beck - Modern Guilt
Queens of The Stone Age - Songs for the Deaf
Muse - Black Holes and Revelations
Animal Collective - Merriweather Post Pavilion
Bloc Party - Silent Alarm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου