Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Echo and The Bunnymen-The Fountain

Ok,μπορείτε να τους κατηγορήσετε,επειδή δεν επέλεξαν να ακολουθήσουν κάποτε τον δρόμο της δόξας και των πολυεθνικών που πήραν οι U2,όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουν.Μπορείτε επίσης να τους κατηγορήσετε για την αλαζονεία του Ian McCulloch,ο οποίος επί χρόνια διακήρυττε ότι οι Echo and The Bunnymen είναι το καλύτερο συγκρότημα του κόσμου.Νομίζω όμως ότι όλοι αναγνωρίζουν την τεράστια αξία τους αλλά και τα κλασικά album που άφησαν πίσω στα 80's.Δίσκοι όπως τα Crocodiles,Heaven up Here και Ocean Rain δεν βγαίνουν κάθε μέρα.Η δεύτερη πορεία τους,μετά την επανασύνδεση (από το 1997 και μετά) τούς έριξε θα λέγαμε στην παγίδα των επίπεδων κυκλοφοριών,της χαμηλής δημοτικότητας και των μέτριων κριτικών.Τα τελευταία χρόνια όμως,αν κάποιος ακούσει προσεκτικά τις τελευταίες κυκλοφορίες τους,χωρίς να είναι αρνητικά προκατειλλημένος,αφήνοντας κατά μέρος τίς όποιες συγκρίσεις με το παρελθόν,θα διαπιστώσει ότι κινούνται σε ένα αρκετά καλό επίπεδο.Το Siberia του 2005 ήταν ένας ειλικρινής,καλός pop δίσκος με μερικά από τα πιό όμορφα και μελαγχολικά τραγούδια τους,από την τελευταία σοδειά.Το φετινό The Fountain βρίσκει την μπάντα από το Liverpool να συνεχίζει να δείχνει στοιχεία από το καλό της πρόσωπο.Αρκετά πιό "ραδιοφωνικό",με τα περισσότερα κομμάτια να έχουν έναν uptempo χαρακτήρα και μία ηχητική αίσθηση αρκετά κοντά στην λογική των U2,γεγονός που ίσως να εκπλήξει κάποιους από τους παλαιότερους φαν.Η φωνή του Ιαν,βαριά και επιβλητική συνοδεύει τις δυνατές μελωδικές κιθάρες του Will Sergeant καθ'όλη τη διάρκεια του The Fountain.10 καλές συνθέσεις,χωρίς να είναι ιδιαίτερα "δύσκολο" σαν άκουσμα,πιθανολογώ ότι θα αρέσει στούς φαν τής σύγχρονης βρετανικής σκηνής (Coldplay,Snow Patrol,Starsailor).Κλείστε τα αυτιά σας στούς κριτικούς και απλά ακούστε τον δίσκο.Σύμφωνοι,δέν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κανενός τη ζωή,ούτε θα στιγματίσει κανέναν,κατά πάσα πιθανότητα.Αυτό όμως δεν ακυρώνει την όλη ύπαρξη ενός καλού,radio friendly rock/pop δίσκου από μία θρυλική κάποτε μπάντα.Ιδανικό άκουσμα τώρα που αρχίζει να χειμωνιάζει σιγά σιγά και να γίνεται πιο μελαγχολική η διάθεση..

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Διαφορά νοοτροπίας..

Απ'ότι πληροφορηθήκαμε όλοι τίς προηγούμενες μέρες,τα εισιτήρια του Glastonbury,του πιό ίσως διάσημου μουσικού φεστιβάλ της Αγγλίας εξαντλήθηκαν μέσα σε 12 ώρες από τη στιγμή της διάθεσής τους.Οι περισσότερες κρατήσεις έγιναν μέσω του internet όπως γίνεται κατανοητό.Αλλού όμως θα ήθελα να σταθώ,σε ένα σημείο που πραγματικά με εξέπληξε προσωπικά και δεν το γνώριζα αρχικά.Ότι ακόμη δέν έχει ανακοινωθεί ούτε ένα όνομα από αυτά που θα εμφανιστούν στο δημοφιλές φεστιβάλ.Πόσο μεγάλη είναι η απόσταση μάς από τους βρετανούς-και όχι μόνο- μουσικόφιλους οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα φεστιβάλ όπως ακριβώς θα έπρεπε.Ως μία γιορτή της μουσικής.Ως μία ευκαιρία να μαζευτούν με χιλιάδες άλλους συνανθρώπους τους,ακούγοντας νέα αλλά και παλαιότερα συγκροτήματα,συμμετέχοντας κατά ένα τρόπο σε μία διαδικασία κοινωνικοποίησης.Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης,του άκρατου τεχνοκρατισμού,ο οποίος δέν δίνει δεκάρα για τίς τέχνες,τίς ανθρώπινες επιστήμες,την κουλτούρα πόσο ωραίο είναι το γεγονός ότι τόσοι άνθρωποι επιθυμούν να ξεφύγουν έστω και λίγο από αυτή την κατάσταση.Όταν μάλιστα συγκρίνεις αυτές τις πραγματικές γιορτές της μουσικής,με τα εγχώρια φεστιβάλ,πραγματικά θλίβεσαι.Ακυρώσεις λόγω χαμηλής προπώλησης ή στην καλύτερη συναυλίες όπου πραγματικά η προσέλευση του κόσμου είναι αποκαρδιωτικά μικρή(πρόσφατο παράδειγμα το φετινό Eject).Θα μου πείτε είναι άλλη η δυναμική των 2 χωρών και τα μεγέθη δέν είναι συγκρίσιμα.Θα συμφωνήσω εν μέρει.Περισσότερο έχει να κάνει με διαφορά νοοτροπίας και φιλοσοφίας,κατά την ταπεινή μου γνώμη.Όταν στο εξωτερικό-στο Glastonbury εν προκειμένω-ο κόσμος πληρώνει για να πάει κάπου όπου δεν ξέρει καν ποιοι θα παίξουν,αλλά είναι πρόθυμος να ακούσει νέα πράγματα και να τα αποδεχτεί ή να τα απορρίψει,βάζοντας πάνω από όλα τη μουσική,ενώ εδώ στην Ελλάδα,συγκρότημα που δέν είναι τουλάχιστον συνομήλικο με τους παππούδες μας είναι σχεδόν νομοτελειακά καταδικασμένο να παίζει μπροστά σε ένα πολύ περιορισμένο κοινό.Ας σταματήσουμε τη γρίνια και τη μιζέρια που μας κατατρέχει σαν λαός,τα τελευταία χρόνια.Άς πάμε μπροστά,στηρίζοντας τις τέχνες μας-την μουσική στην συζήτηση που κάνουμε- και ας προσπαθήσουμε να μοιάσουμε κατά ένα τρόπο στους "ευρωπαίους φίλους μας".Κάποια στιγμή πρέπει να εκσυγχρονιστούμε ως έθνος.Όχι μόνο σε εξοπλιστικά συστήματα ή θέματα δημόσιας διοίκησης,αλλά και σε θέματα νοοτροπίας..Έχει έρθει πιά ο καιρός...




Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Τίτλοι τέλους για τους Oasis..

Είναι επίσημο πλέον.Oι Oasis πέρασαν στήν ιστορία.Ο Liam Gallagher επιβεβαίωσε αυτό που όλοι είχαμε ψυλλιαστεί,ότι η μπάντα δεν θα συνεχίσει χωρίς τον ηγέτη και βασικό συνθέτη της,Noel Gallagher.Σύμφωνα με δηλώσεις του στην εφημερίδα Times,υποστήριξε ότι αυτό που είναι cool-όπως χαρακτηριστικά είπε-είναι ότι το διέλυσαν αυτοί το συγκρότημα και όχι άλλοι για αυτούς.Πέρασε πολύ ωραία αλλά αυτό που τον απασχολεί πλέον είναι το επόμενο μουσικό του βήμα."Ο κόσμος θα μπορεί να αγοράζει τα άλμπουμ του(εννοώντας τον αδερφό του), θα μπορεί να αγοράζει τα δικά μου,όλοι θα είναι ευτυχισμένοι."Ως μέγας φάν της βρετανικής μπάντας η οποία παρά τα όποια προβλήματα της,τους καυγάδες,τίς μέτριες ανά στιγμές κυκλοφορίες τους,στάθηκε πάνω από όλα αληθινή και αυθάδικη απέναντι σε πάσης φύσεως συντηρητισμούς και έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά της στη μουσική ιστορία,ένα έχω να δηλώσω.OASIS WILL NEVER DIE,THEY ARE GONNA LIVE FOREVER...


Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Vampire Weekend

Οι Vampire Weekend,αποφάσισαν να διαθέσουν ως δωρεάν download το πρώτο τραγούδι από το επερχόμενο album τους "Contra",μέσα από το επίσημο site τους.Το όνομα του τραγουδιού είναι "Horchata".Μπορείτε να το κατεβάσετε πατώντας εδώ..

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Arctic Monkeys-Humbug

Franz Ferdinand,Kaiser Chiefs,Bloc Party,The Libertines.Μερικές από τίς μπάντες που χρίστηκαν από τα τα μέσα (κυρίως βρετανικά) ώς σωτήρες τής μουσικής σκηνής,παρουσιαζόμενοι ως ικανοί να την απαλλάξουν από το τέλμα των τελευταίων ετών. Η συνέχειά τους ασφαλώς και δεν δικαίωσε τις υπερβολικές προσδοκίες,αποδεικνύοντας πώς στην συντριπτική πλειοψηφία τους,οι καλλιτέχνες αυτοί υπήρξαν υπερεκτιμημένοι στην προσπάθεια αναζήτησης της νέας μεγάλης ροκ μπάντας.Το 2006 έσκασαν σαν βόμβα στο μουσικό στερέωμα οι Arctic Monkeys με το Whatever People Say I am,That's What I'm not,σπάζοντας το ρεκόρ για γρηγορότερες πωλήσεις στην ιστορία των βρετανικών chart (νικώντας το Definitely Maybe τών Oasis).Φασαριόζικες κιθάρες,εξαντλητικοί ρυθμοί,απλουστευμένοι στίχοι,πιασάρικα singles καί μία πρωτοφανή κριτική αποδοχή από το σύνολο του τύπου,μετέτρεψε τους άγουρους τότε πιτσιρικάδες σε τεράστιο μουσικό-καί όχι μόνο-φαινόμενο.Η συνέχεια ήρθε ένα χρόνο αργότερα με το δεύτερο album,Favourite Worst Nightmare,το οποίο κράτησε σταθερά ψηλά το γκρούπ φτάνοντας και αυτό στο Νο1 αποσπώντας αρκετά βραβεία.2009,Humbug.Ο καλύτερος δίσκος των Arctic Monkeys μέχρι στιγμής.Ακούγοντας άπειρες φορές το νέο δίσκο τους,αλλά και την -κάπως πιο χλιαρή σε σχέση με τα 2 πρώτα album-υποδοχή των φαν τους,μου δίνεται η εντύπωση ότι πραγματικά έγραψαν αυτά τα τραγούδια για να γουστάρουν οι ίδιοι,αγνοώντας τις απαιτήσεις του όποιου "ανώριμου" ηλικιακά και μουσικά κοινού τους.Γεγονός που πιστοποιεί τη μεγάλη κλάση τους ως συγκρότημα αλλά και τα κότσια που διαθέτουν.Οι ρυθμοί είναι πιό χαμηλοί αυτοί τη φορά,κάνουν την εμφάνιση τους κάποια διάσπαρτα πλήκτρα,ενώ υπάρχει μία κάπως πιό "σκοτεινή" προσέγγιση στον ήχο τους(ολοκάθαρα η επιρροή του Josh Homme στην παραγωγή).Στοιχείο που διαφοροποιείται σε μεγάλο βαθμό από το παρελθόν είναι οι στίχοι του Alex Turner.Πιό ποιητικοί,πιό ασαφείς ταιριάζουν απόλυτα με την ώριμη εμφάνιση πλέον του γκρούπ,το οποίο φαίνεται να αλλάζει σε ένα βαθμό την πορεία του.Μάς παραδίδουν υπέροχα λυρικά κομμάτια ανάμεσα στα τυπικά κομμάτια τους αλλά και σε εκείνα που έχουν μία έντονη εσάνς από Queens of the Stone Age.Την παραγωγή συνυπογράφει ο James Ford,ο οποίος είχε δουλέψει στο album τών Last Shadow Puppets(το side project του Turner),η επιρροή των οπoίων είναι πιό εμφανής από ποτέ στο Cornershop το δεύτερο single και ενός εκ τών highlight του Humbug.Συνολικά,πρόκειται για τόν πιό "δύσκολο" δίσκο τους,ο οποίος θέλει 2-3 ακροάσεις παραπάνω μέχρι να συνηθίσεις την αλλαγή του ήχου τους.Ύστερα από αυτό,απλά χάνεσαι στους ήχους και τα στιχάκια του πιό ταλαντούχου βρετανικού συνόλου της τελευταίας πενταετίας τουλάχιστον.Το οποίο ταλέντο τους είναι εκείνο που δέν τους άφησε να καούν από το hype που δημιουργήθηκε πριν λίγα χρόνια γύρω από το όνομά τους..


Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Thom Yorke και Flea???

Σίγουρα πρόκειται γία μία από τίς πιό αναπάντεχες μουσικές συνεργασίες των τελευταίων ετών.Ο τραγουδιστής των Radiohead,Thom Yorke ανακοίνωσε τη δημιουργία μίας νέας μπάντας όπου εκτός από τον ίδιο,θα περιλαμβάνει τον επί χρόνια παραγωγό των Radiohead,Nigel Godrich,τον Flea(what the fuck?) των Red Hot Chili Peppers αλλά και τούς Mauro Refosco στήν κιθάρα και Joey Waronker(υπήρξε ντράμερ των R.E.M. και του Beck στο παρελθόν).Ήδη οι 2 συναυλίες που ανακοίνωσαν είναι sold out.Άγνωστο είναι ακόμη το όνομα της μπάντας.Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι ανά τόν κόσμο μουσικόφιλοι θα έχουν ένα τεράστιο ενδιαφέρον να δούν την καλλιτεχνική αυτή σύμπραξη.Η αντίθεση ανάμεσα στον Thom και την μπάντα του με τον "τρελιάρη" μπασίστα των Peppers είναι αυτή που περιέχει όλη εκείνη την ίντριγκα που περιμένουμε από μία αναπάντεχη συνεργασία 2-τεράστιων μουσικών.Για να δούμε λοιπόν...