Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Mono-Hymn To The Immortal Wind


Μία λέξη μπορεί μόνο να χαρακτηρίσει το νέο,πέμπτο κατά σειρά,δίσκο των Ιάπωνων instrumental Post Rockers:Αριστούργημα!Από πού να το πιάσεις..Σινεματικές ατμόσφαιρες που καταλήγουν σε κιθαριστικά ξεσπάσματα,επαναλαμβανόμενα πιανιστικά μοτίβα,απαλά περάσματα στα οποία χρησιμοποιούν πληθώρα οργάνων(βιολιά,τσέλα,κοντραμπάσα) αναδεικνύοντας ακόμη περισσότερο τις μελωδίες και την μοναδική ατμόσφαιρα που οι τέσσερις τους δημιουργούν,προετοιμάζοντας τον ακροατή για την τελική κορύφωση μέσα από τα "καθαρσιακά" ξεσπάσματά τους.Ο δίσκος είναι αρκετά πιο ηλεκτρισμένος σε σύγκριση με το παρελθόν,γεγονός που καθόλου δε μας χαλάει!Όσοι πίστευαν ότι η φόρμουλα quiet/loud με απανωτές κλιμακώσεις στο τέλος έχει πάψει προ πολλού να συγκινεί,καλό θα ήταν να ακούσουν το δίσκο και να αναλογιστούν πόσο έξω είχαν πέσει.Γεγονός άξιο σημασίας είναι ότι σε κανένα σημείο το άλμπουμ δεν κάνει "κοιλιά",κάτι το σύνηθες σε post rock έργα.Κάθε δευτερόλεπτο προσδίδει στο αμέσως προηγούμενο μία ξεχωριστή μαγεία και όλα μαζί δημιουργούν μια συγκινισιακή ατμόσφαιρα.Η μουσική χαρακτηρίζεται από μία κλασικότροπη νότα αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο σύγχρονη και ατμοσφαιρική,μεταφέροντας τον ακροατή σε μακρινά ηχοτόπια,τρυπώντας τον συναισθηματικά.Καταφέρνουν να δημιουργήσουν έναν άκρως "οπτικό",απελευθερωτικό έργο που σε κολλάει στον τοίχο με τη δυναμική του.Στο μέλλον θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως βίβλος για όποιο γκρουπάκι θελήσει να παίξει post rock!Τεράστιος δίσκος.Ασυζητητί στα καλύτερα της χρονιάς...

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

White Lies-To lose my life


Φιλόδοξοι πιτσιρικάδες αποδεικνύονται τούτοι οι Βρετανοί.Σίγουρα υπάρχουν ακόμη περιθώρια βελτίωσης αλλά υπάρχουν αρκετά δείγματα σε αυτό το δίσκο που είναι ικανά να μας γεμίσουν με ελπίδες για το μέλλον.Επηρεασμένοι από τα 80's σε μεγάλο βαθμό μπολιάζουν με μελαγχολία τις συνθέσεις τους οι οποίες ακροβατούν ανάμεσα στο λυρισμό και την εκρηκτικότητα,που έρχεται να σε κατασπαράξει τοποθετώντας σε μέσα στον ''κυκλώνα''.Ο ήχος είναι γεμάτος συναίσθημα έτοιμο να εκραγεί,υιοθετώντας μια γκρίζα εικόνα.Αναμφίβολα ο ήχος παραπέμπει ανά στιγμές σε αντίστοιχα γκρουπ της πρόσφατης μουσικής ιστορίας (Interpol,Editors) αλλά και της παλαιότερης (Echo and the Bunnymen,Joy Division) ποτισμένα με περισσότερα σύνθια,χαρακτηριστικό που τους διαφοροποιεί σε ένα βαθμό.Δύσκολα αντιστέκεσαι όμως σε τραγούδια όπως το ''Farewell to the fairground'',''To lose my life" και ''E.S.T.'' τα οποία σε παρασύρουν στους ρυθμούς στους.Αρκετά υποσχόμενο ντεμπούτο,ο χρόνος θα δείξει αν μπορούν να μετουσιώσουν τις επιρροές τους σε κάτι ολότελα δικό τους.Αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια...

Welcome

Χαίρετε!!Στόχος αυτού του blog είναι να εκφράσει τους προβληματισμούς,τις απόψεις και τις γνώμες που διαμορφώνονται γύρω από το χώρο της ξένης κατά βάσης μουσικής.Να προτείνει νέα πράγματα που αξίζουν να ακουστούν,να ανταλλάξει απόψεις με τους αναγνώστες και να δημιουργήσει ένα πυρήνα μουσικόφιλων όπου θα ενημερώνονται για τα μουσικά ζητήματα που τους απασχολούν.Καλή μας αρχή λοιπόν..