Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

The Cribs




The Cribs:Ignore the Ignorant




Μεγάλη υπόθεση οι ήρωες..Μπορούν να πάρουν ένα συμπαθητικό,τυπικό κιθαριστικό συγκρότημα του νησιού και να του προσδώσουν τόσο βάθος,κάνοντάς το ικανό να ανέβει κατηγορία.Στην περίπτωση των Cribs ο άνθρωπος αυτός είναι ο Johnny Marr,πρώην κιθαρίστας των Smiths,ο οποίος πλέον αποτελεί μέλος της μπάντας.Εκεί που η μπάντα στα προηγούμενα album έπαιζε ένα τυπικό indie στύλ όπως παίζουν τα μισά γκρουπ της Βρετανίας τα τελευταία χρόνια με κοφτές κιθάρες και γρήγορους ρυθμούς(καταραμένοι Franz Ferdinand,χαχα)σε τούτον τον δίσκο ξεπερνούν τους εαυτούς τους,παραδίδοντάς μας ένα album που έχει όλα τα φόντα να μείνει στην ιστορία ως ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά δημιουργήματα γιά την τρέχουσα δεκαετία.Υπερβολή;Μπά..Το Ignore the Ignorant είναι ειλικρινά ένας σπουδαίος δίσκος.Τα πρώτα τρία κομμάτια σε αρπάζουν από τα μούτρα με τις σπιρτόζικες κιθάρες και μελωδίες τους,χωρίς να μπορείς να αντισταθείς στη γοητεία τους.Το Cheat on me είναι το πρώτο single του δίσκου,με τον στίχο που ίσως σηματοδοτεί την αλλαγή στην πορεία τους ("I could be someone else"),βάζοντας πλώρη για σπουδαία πράγματα.Το σημείο που διαφοροποιεί σε μεγάλο βαθμό τους Cribs από την πληθώρα των-μέχρι πρότινος-ομοίων τους,είναι η ικανότητα τους να γράφουν και όμορφα χαμηλόφωνα κομμάτια(πέρα από τα συνηθισμένα "γκαζωμένα") όπως τα Save your Secrets και Last Year's Snow,με το τελευταίο να έχει μία έντονη αίσθηση από Smiths,με την κιθάρα του Marr να δίνει τον τόνο.Μέσα στα 12 κομμάτια του δίσκου υπάρχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν ένα δίσκο εν δυνάμει εθιστικό.Κιθάρες που σε παρασύρουν με τις έξυπνες μελωδίες τους,γρήγοροι ανά στιγές ρυθμοί,απαλά κομμάτια που θυμίζουν κάτι από τις μέρες των καλύτερων indie συγκροτημάτων,δυναμικές ερμηνείες που ταυτίζεσαι μαζί τους και στίχοι που λένε τα πάντα και τίποτα.Το Ignore the ignorant δίνει νέο αέρα στο σύγχρονο Βρετανικό κιθαριστικό ροκ.Συνοψίζοντας,τσακιστείτε να ακούσετε το album!!!Ειδικά οι φίλοι της βρετανικής σκηνής θα ενθουσιαστούν ιδιαίτερα.Μια από τίς πιό όμορφες εκπλήξεις των τελευταίων ετών.The Cribs λοιπόν,γιατί όχι;..

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Mercury Prize 2009



Η εικονιζόμενη,Speech Debelle,με το mercury music prize για το 2009 στα χέρια της.Η άσημη ράπερ αναδείχτηκε νικήτρια στη μάχη για το σημαντικότερο βραβείο για βρετανικό άλμπουμ της χρονιάς.Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο δίσκος της "Speach Therapy",μέχρι πρίν την τελετή είχε πουλήσει το εξωπραγματικό νούμερο των 3οοο κομματιών!!!Παρ'όλα αυτά κατέκτησε το βραβείο,το οποίο συνοδεύεται από μία επιταγή αξίας 20000 λιρών(ωραίο συνοδευτικό,αν μη τι άλλο) ανάμεσα σε ονόματα που ήταν πιό γνωστά όπως οι Kasabian και οι Glasvegas.Αφού πήρε το βραβείο ευχαρίστησε την μπάντα της,τη μαμά της και τους fans (κλισέ,αλλά έτσι γίνεται πάντα),ελπίζοντας ασφαλώς σε θεαματική αύξηση των πωλήσεών της ύστερα από την κατάκτηση του βραβείου,κάτι που έχει συμβεί και στο παρελθόν με τους λιγότερους γνωστούς νικητές του Mercury Prize.


Οι άλλες υποψηφιότητες ήταν οι:

Bat for Lashes:Two suns
Florence and the Machine:Lungs
Friendly Fires:Friendly Fires
Glasvegas:Glasvegas
The Horrors:Primary Colours
La Roux:La Roux
Led Bib:Sensible Shoes
The Invisible:The Invisible
Kasabian:West Ryder Pauper Lunatic Asylum
Sweet Billy Pilgrim:Twice Born Men
Lisa Hannigan:Sea Sew

MTV Day 2009



Και ναί,κυρίες και κύριοι,η μέρα όπου όλοι μα όλοι περιμέναμε!!Δάκρυα χαράς,ρίγη συγκίνησης,αμηχανία από την έκπληξη που ακόμα δεν μπορούμε να πιστέψουμε.Οι Tokio Hotel στην Ελλάδα στα πλαίσια του Mtv Day 2009!!!Όπως μάς πληροφορεί και το δελτίο τύπου,θα παρουσιάσουν αποκλειστικά,κομμάτια από το νέο τους album (μα καλά,πόσο τυχεροί είμαστε πιά;;;)!Για να σοβαρευτούμε και λίγο (τι;),η ανακοίνωση της άφιξης των Tokio με προβλημάτισε κάπως.Η σύγκριση με την περσινή συναυλία όπου το κανάλι είχε κλείσει R.E.M.,Kaiser Chiefs αλλά και την Gabriella Cilmi φαντάζει αναπόφευκτη.Η επιτυχία της -κατά τη γνώμη μου πάντα- οφειλόταν,πέρα από την μή ύπαρξη εισητηρίου,στο γεγονός ότι υπήρχαν συγκροτήματα και καλλιτέχνες για όλα τα γούστα αλλά και ένα όνομα (R.E.M.) που μπορούσε άνετα να συσπειρώσει ετερόκλητες ηλικίες.Άλλοι μεγάλωσαν με τα τραγούδια τους,άλλοι μεγαλώνουν ακόμα καί άλλοι μόλις τώρα τους συναντούν μπροστά τους.Φέτος,το Mtv,έκλεισε τους Tokio Hotel,τον Μύρωνα Στρατή,τους Professional Sinnerz,τους Moral αλλά κι ένα ακόμη όνομα από τη διεθνή σκηνή που θα ανακοινωθεί σύντομα όπως μάς ενημερώνει.
Κι αναρρωτιέμαι.Πόσο ξενέρωμα έφαγε ο μέσος μουσικόφιλος όταν θα περίμενε ένα όνομα άν όχι αντίστιχου βεληνεκούς με πέρσι (δέν είναι εύκολο να φέρνεις κάθε μέρα τέτοια,συμφωνώ) τουλάχιστον ένα line up πιό ελκυστικό,πιό μή αναμενόμενο από αυτό πο ανακοινώθηκε.Βάζω τελείως στήν άκρη τη μουσική αξία και το εκτόπισμα ως καλλιτεχνική οντότητα των Tokio Hotel (εδώ γελάμε),αλλά αναρρωτιέμαι τι στόχο είχε φέτος το Mtv.
Να μαζέψει μόνο πιτσιρίκια όπου θα τσιρίζουν για τον τραγουδιστή/ρια,δεν είμαι και σίγουρος,του συγκροτήματος και την μπάντα του;Να τραγουδίσει το-ομολογουμένως ωραίο- χιτάκι "Όταν σε είχα πρωτοδεί" των Professional και το αντίστοιχο του Στρατή για φέτος και αυτό είναι όλο;Θεωρώ ότι όταν ήρθε το mtv στήν Ελλάδα,όσοι ασχολούμαστε με τη μουσική χαρήκαμε διότι θα πήγαινε τα πράγματα ένα βήμα πιό πέρα.Και λόγω δυναμικής αλλά και επιρροής,τα πράγματα θα άρχιζαν να γίνονται λίγο πιό "δυτικά" και σε αυτή τη χώρα.Άν ήθελε ένα πιό οικονομικό line up με έλληνες καλλιτέχνες-ώστε να φέρει ένα μεγάαλο όνομα,θα μπορούσαν κάλλιστα να καλέσουν κάποιο από τα εγχώρια-πολύ καλά- συγκροτήματα.Οι Raining Pleasure ας πούμε δεν θα μπορούσαν να σταθούν σε ένα τέτοιο γεγονός;(εννοούμε πάντα με άλλους headliners).Οι Cyanna;Η Μόνικα;
Με τήν επιλογή του φέτος το κανάλι νομίζω ότι συρρικώνει κατά πολύ το πεδίο δράσης και επιρροής του.Δέν νομίζω να δώ 30ρηδες,πιτσιρικάδες,πατεράδες,οικογένειες ολόκληρες να κατευθύνονται πρός το χώρο δiεξαγωγής της συναυλίας,όπως πέρσι άς πούμε.Κρίμα..Χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία...Το ότι θα μαζέψει κόσμο εννοείται.To τί έχει νά μάς πεί,καλλιτεχνικά και μουσικά,είναι μία άλλη ιστορία...

The Boxer Rebellion-"Union"


Μία μπάντα που ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα,είναι οι Boxer Rebellion.Το Union που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο της χρονιάς που διανύουμε αποτελεί τη δεύτερη δισκογραφική κατάθεση της μπάντας,μετά το "Exits" του 2005. Σε καθαρά μουσικό επίπεδο μπορεί κανείς να διακρίνει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία,την προσπάθεια που έκαναν οι Boxer,ώστε να δημιουργήσουν έναν καλύτερο δίσκο από τον πρώτο τους,με περισσότερο συναίσθημα αλλά και όγκο στον ήχο.Άν οι επιρροές τους για το "Exits" 'ηταν οι Radiohead,οι πρώιμοι Verve αλλά και οι Oasis,σε τούτο το δίσκο ρίχνουν μία μεγάλη ποσότητα από U2 στο μίξερ.Μεγάλες ερμηνείες από τον frontman της μπάντας Nathan Nicholson,κιθάρες που απλώνονται και γεμίζουν το χώρο και γενικά μία αίσθηση ότι πολλά από τα κομμάτια του "Union" θα μπορούσαν άνετα να σταθούν σε μεγάλα στάδια,με πλήθος κόσμου.Στα πρώτα κυρίως κομμάτια του δίσκου γίνεται εμφανής η θέλησή τους να ακουστούν "bigger than life" με μία ανάπτυξη όπου midtempo τραγούδια με ακουστικές κιθάρες καταλήγουν να ξεσπάνε δυναμικά και να παρασύρουν τον ακροατή.Στιχουργικά καταπιάνονται με θέματα όπως η απόρριψη, νοσταλγία,ο έρωτας μέσα από λόγια που εκφράζονται από τη στιβαρή φωνή που διαθέτουν.Πρώτο single αποτελεί το δυνατό "Evacuate".Κατά τη γνώμη μου όμως το απόλυτο highlight του άλμπουμ αυτού αποτελεί το "Forces",ένα μελωδικό φρενήρες κομμάτι όπου η μπάντα δείχνει να τα δίνει όλα.Οι κιθάρες ψηλά στην μίξη και ένα μικρό σόλο στο τέλος για να καταλήξεις με ένα χαμόγελο στα χείλη να πατάς το repeat!!Tο Union τελειώνει με το "Silent Movie",ένα αργόσυρτο κομμάτι το οποίο εκρύγνειται σαν ηφαίστειο οδηγώντας μάς στην λύτρωση με τη λήξη τής διάρκειας του album.Οι Boxer Rebellion κατάφεραν να ακούγονται παθιασμένοι,φιλόδοξοι,μελωδικοί,τσαμπουκαλεμένοι σε σημεία,με τον ήχο τους να γίνεται "μεγάλος" διατηρώντας τα alternative στοιχεία τους!!Η περιέργειά μου για το τί θα ακολουθήσει είναι ειλικρινά μεγάλη..

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Oasis-Live Forever











Oasis-The story so far...


Μέ την αναγγελία της αποχώρησης του Noel Gallagher από το συγκρότημα,το altmusicsite θυμάται μερικά από τα βήματα της μπάντας η οποία πέρασε από όλα τα στάδια,γνώρισε την απόλυτη λατρεία αλλά και την απόλυτη απαξίωση,μέχρι να επανακτήσει ολίγη από την παλιά της αίγλη κατά τα τελευταία έτη μέχρι να διαλυθεί(;) τη χρονιά που διανύουμε μετά από ένα καυγά των αδερφών λίγα λεπτά πρίν προγραμματισμένη συναυλία τους στο Παρίσι.



Η πρώτη εμφάνιση των Oasis στη μουσική βιομηχανία υπήρξε,αν μη τι άλλο,άκρως εντυπωσιακή.Το ντεμπούτο τους Definitely Maybe,κυκλοφόρησε το 1994 σπάζοντας τότε το ρεκόρ με τις γρηγορότερες πωλήσεις για πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη στα βρετανικά charts γίνοντας συνολικά 7 φορές πλατινένιο.Ανέδειξε μερικά από τα πιό γνωστά singles των Oasis όπως τα "Supersonic","Live Forever" και "Cigarettes & Alcohol". Ελάχιστες είναι οι λίστες στις οποίες δεν βρίσκεται ανάμεσα στα καλύτερα album όλων των εποχών.Ένα αληθινό Rock'n'roll διαμάντι που εκτόξευσε την μπάντα στα ύψη.






Ποιά ήταν η συνέχεια;Ένα χρόνο μετά τον θρίαμβο του Definitely Maybe οι
Oasis επιστρέφουν για να κατακτήσουν ολοκληρωτικά με τόν κόσμο με το δεύτερο τους album, το "(What's the Story) Morning Glory?".Από εδώ ξεπήδησαν τα πιό δημοφιλή τραγούδια τους "Wonderwall","Champagne Supernova" και "Don't look back in anger",χωρίς να υπολείπεται σχεδόν κανένα από τα υπόλοιπα τραγούδια που απαρτίζουν το δίσκο.Για εκείνη τη διετία οι oasis ενδεχομένως και να υπήρξαν το σπουδαιότερο συγκρότημα του κόσμου(κάτι που οι -σεμνοί και ταπεινοί-Gallaghers,θεωρούν ότι συνεχίζουν να είναι καθ'όλη τη διάρκεια της πορείας τους.Τα συνολικά 22 εκατομμύρια που πούλησε αλλά και το Brit Award για καλύτερο Βρετανικό Album που απέσπασε δείχνουν το μέγεθος του αντίκτυπου που προκάλεσε στην μουσική σκηνή,τροφοδοτώντας παράλληλα την αλαζονεία και τον εγωισμό των Liam και Noel..




Μετά το εκπληκτικό ξεκίνημα,οι προσδοκίες όλων από το "Be Here Now",τόν τρίτο κατά σειρά δίσκο των Oasis,ο οποίος κυκλοφόρησε το 1997
ήταν ιδιαίτερα υψηλές.Παρ'όλο που την εποχή της κυκλοφορίας του πήρε θετικές κριτικές,ενώ σημείωσε και αρκετά καλές πωλήσεις(κατέχει μέχρι σήμερα το ρεκόρ για τις γρηγορότερες πωλήσεις στη Βρετανία),εντούτοις δεν στάθηκε στο ύψος των πρώτων κυκλοφοριών της μπάντας. Στα επόμενα χρόνια ο ίδιος ο Noel Gallagher το αποκήρυξε,θεωρώντας ότι οι μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών που έπαιρναν εκείνη την περίοδο κατά την ηχογράφηση του δίσκου επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό το τελικό αποτέλεσμα.Δεν είναι τυχαίος ο χαρακτηρισμός που του έχει αποδοθεί ως "το album της κόκας". Σίγουρα δεν είναι και η καλύτερη ηχογράφηση των Oasis όμως περιέχει ορισμένα εξαιρετικά κομμάτια όπως τα "Don't go away"(τραγούδι που γράφτηκε για το χαμό της μητέρας των αδερφών) αλλά και το "All around the World".





Το "Standing on the shoulder of Giants"(2000) που ακολούθησε,αποτελεί σίγουρα την πιό αδύναμη στιγμή του συγκροτήματος. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων για το album οι Oasis χάνουν 2 από τα βασικά τους μέλη.Τον κιθαρίστα Bonehead(Paul Arthurs το κανονικό του όνομα) αλλά και τον μπασίστα Paul "Guigsy" McGuigan,οι οποίοι εγκατέλειψαν,για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.Σε αυτό το δίσκο οι Oasis προσπάθησαν να πειραματιστούν κάπως με τον ήχο τους,χρησιμοποιώντας drum loops,samples με αποτέλεσμα έναν πιό"ψυχεδελικό" ήχο,ο οποίος προφανώς δέν έγινε δεκτός και με ενθουσιασμό από κοινό και κριτικούς.Κομμάτι που διασώζεται άνετα από το δίσκο είναι το "Go let it Out",ένα από τα καλύτερα των Oasis.Σημείο άξιο αναφοράς είναι η παρουσία για πρώτη φορά σε δίσκο της μπάντας,σύνθεσης η οποία δεν ανήκει στον Noel Gallagher("Little James"-γραμμένο από τον μικρό αδερφό Liam)..



Με αυτά και με αυτά φτάνουμε στο 2002 και τήν κυκλοφορία του 5ου album των Oasis,"Heathen Chemistry",το οποίο αποτέλεσε ένα πραγματικά καλό album από πλευρά των Mancunians. Υιοθετώντας μία πιό απλή προσέγγιση στον ήχο τους παρέδωσαν μία σειρά από καλοδουλεμένα rock τραγούδια όπως τα "The Hindu Times" και "Stop crying your heart out".Ντεμπούτο κάνουν εδώ οι πρωτοεμφανιζόμενοι Andy Bell στο μπάσο και Gem Archer στην κιθάρα.Είναι ο πρώτος δίσκος των Oasis όπου συνθετικά συμβάλλουν όλα τα μέλη αλλά παράλληλα και ο τελευταίος δίσκος με τον Alan White στα drums..Άν και συνολικά πήρε ανάμικτες κριτικές από τόν τύπο,αποτέλεσε μία επιστροφή σε φόρμα,ύστερα από δύο album τα οποία-για τα δεδομένα των Oasis- δεν δικαίωσαν πλήρως τις προσδοκίες.Αδικημένος δίσκος..



2005.Πιό ήρεμοι και "ταπεινοί"-όσο μπορεί να είναι μία μπάντα που έχει στις τάξεις της τα αδέρφια Gallagher- οι Oasis επέστεψαν με τό "Don't Believe the Truth",συνεχίζοντας θετικά μετά την,εν μέρει,επιτυχία του "Heathen Chemistry".Μέ μία διαφορά.Τώρα πιά το σύνολο των κριτικών ανά τον κόσμο υποδέχτηκε με κολακευτικά σχόλια το album δίνοντας μία νέα ώθηση στην καριέρα του συγκροτήματος,σε μία περίοδο που τη χρειαζόταν.Τα 5 εκατομμύρια που πούλησε και τα 2 Q awards που απέσπασε αποδεικνύουν την "αναγέννηση" των Oasis,όπου συνδυάστηκε με αύξηση της δημοτικότητας τους,η οποία είχε χάσει αρκετό έδαφος κατά τα προηγούμενα έτη. "Lyla","The Importance of being Idle" τα 2 πρώτα singles τα οποία πήγαν αμφότερα στην κορυφή του Top 10 των Singles,για την Αγγλία.Και σε αυτό το δίσκο,τραγούδια υπογράφουν όλα τα μέλη..





Σωτήριο έτος 2008.Η απόλυτη επιστροφή των Oasis στα μουσικά πράγματα.Το όνομα αυτής;"Dig Out Your Soul".Με διαφορά ο καλύτερος δίσκος που έφτιαξαν μετά το "(What's The Story) Morning Glory?" .Παίρνει πολύ θετικές κριτικές,συνεχίζοντας το καλό σερί της μπάντας από το "Heathen Chemistry" κι έπειτα.Ηχογραφημένο στα περίφημα Abbey Road studios,έδωσε ένα πιό "σκοτεινό" και μπλουζιάρικο τόνο στον ήχο των Oasis,ο οποίος παραμένει ασφαλώς αναγνωρίσιμος από χιλιόμετρα.Δυνατές κιθάρες στο σύνολό του,και εξαιρετικές ερμηνείες από τον Liam,ύστερα από ένα διάστημα στο οποίο η φωνή του δεν ήταν και στα καλύτερά της.Το "Falling Down" ενδεχομένως και να αποτελεί το καλύτερο κομμάτι του Noel εδώ και μία δεκαετία.Το "Dig Out Your Soul" πήγε κατευθείαν στο νούμερο 1 της Αγγλίας ενώ ντεμπουτάρισε και στο νούμερο 5 των ΗΠΑ,η υψηλότερη θέση που κατέλαβε δίσκος της μπάντας από το "Be Here Now" του 1997.







Το Φεβρουάριο του 2007 οι Oasis τιμήθηκαν με το Brit Award για τη συνολική τους προσφορά στη μουσική.Ο χρόνος θα δείξει τί μάς επιφυλλάσει το μέλλον για τους Oasis.Πρός το παρόν ο Νόελ αποτελεί παρελθόν και η μπάντα δέν έχει κάνει κάποια επίσημη ανακοίνωση..Ίδωμεν..

Doves "Kingdom of Rust"


Γιά όσους δεν γνωρίζουν τι εστί Doves,θα πρέπει να αναφέρουμε ότι πρόκειται για μία μπάντα από το Μάντσεστερ η οποία παίζει μελαγχολικό brit/altrnative rock..Από το ντεμπούτο τους που μάς πάει πίσω στο 2000,έχουν ήδη παραδώσει τρία εξαιρετικά album τα οποία έλαβαν πολύ θετικές κριτικές από το σύνολο του τύπου.Το 2009 όμως από ότι φαίνεται ήταν η χρονιά τους.Από τις πρώτες ακροάσεις του νέου τους δίσκου,γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη και ισχυρή συλλογή τραγουδιών που μάς έχουν προσφέρει 'εως τώρα. Τα κομμάτια τους πλέον ακροβατούν ανάμεσα στο λυρισμό και τη μελαγχολία ("kingdom of rust", "winter will"),αλλά περιλαμβάνουν και πιο δυναμιτισμένες ατμόσφαιρες όπως για παράδειγμα το τραγούδι "house of mirrors". Το στοιχείο που φανερώνει και πιστοποιεί ότι πρόκειται για την καλύτερη δισκογραφική τους δουλειά είναι η ποικιλία που υπάρχει στο album αυτό.Από μελαγχολικές μπαλάντες και ακουστικά στοιχεία σε ξέφρενα ρεφρέν γεμάτα πάθος αλλά και κάποιες μικρές ηλεκτρονικές πινελιές,αν υπάρχει μία λέξη που να μπορεί να συνοψίσει το έργο των Doves αυτή είναι "γεμάτος". Γεμάτος με όμορφα τραγούδια,γεμάτος από εικόνες,γεμάτος από συναισθήματα,γεμάτος από ζωή..Από τίς καλύτερες δουλειές για φέτος,χωρίς αμφιβολία..Ανακαλύψτε το Kingdom of Rust,κάθε ακρόαση θα σας αποζημιώσει..