Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Arctic Monkeys-Humbug

Franz Ferdinand,Kaiser Chiefs,Bloc Party,The Libertines.Μερικές από τίς μπάντες που χρίστηκαν από τα τα μέσα (κυρίως βρετανικά) ώς σωτήρες τής μουσικής σκηνής,παρουσιαζόμενοι ως ικανοί να την απαλλάξουν από το τέλμα των τελευταίων ετών. Η συνέχειά τους ασφαλώς και δεν δικαίωσε τις υπερβολικές προσδοκίες,αποδεικνύοντας πώς στην συντριπτική πλειοψηφία τους,οι καλλιτέχνες αυτοί υπήρξαν υπερεκτιμημένοι στην προσπάθεια αναζήτησης της νέας μεγάλης ροκ μπάντας.Το 2006 έσκασαν σαν βόμβα στο μουσικό στερέωμα οι Arctic Monkeys με το Whatever People Say I am,That's What I'm not,σπάζοντας το ρεκόρ για γρηγορότερες πωλήσεις στην ιστορία των βρετανικών chart (νικώντας το Definitely Maybe τών Oasis).Φασαριόζικες κιθάρες,εξαντλητικοί ρυθμοί,απλουστευμένοι στίχοι,πιασάρικα singles καί μία πρωτοφανή κριτική αποδοχή από το σύνολο του τύπου,μετέτρεψε τους άγουρους τότε πιτσιρικάδες σε τεράστιο μουσικό-καί όχι μόνο-φαινόμενο.Η συνέχεια ήρθε ένα χρόνο αργότερα με το δεύτερο album,Favourite Worst Nightmare,το οποίο κράτησε σταθερά ψηλά το γκρούπ φτάνοντας και αυτό στο Νο1 αποσπώντας αρκετά βραβεία.2009,Humbug.Ο καλύτερος δίσκος των Arctic Monkeys μέχρι στιγμής.Ακούγοντας άπειρες φορές το νέο δίσκο τους,αλλά και την -κάπως πιο χλιαρή σε σχέση με τα 2 πρώτα album-υποδοχή των φαν τους,μου δίνεται η εντύπωση ότι πραγματικά έγραψαν αυτά τα τραγούδια για να γουστάρουν οι ίδιοι,αγνοώντας τις απαιτήσεις του όποιου "ανώριμου" ηλικιακά και μουσικά κοινού τους.Γεγονός που πιστοποιεί τη μεγάλη κλάση τους ως συγκρότημα αλλά και τα κότσια που διαθέτουν.Οι ρυθμοί είναι πιό χαμηλοί αυτοί τη φορά,κάνουν την εμφάνιση τους κάποια διάσπαρτα πλήκτρα,ενώ υπάρχει μία κάπως πιό "σκοτεινή" προσέγγιση στον ήχο τους(ολοκάθαρα η επιρροή του Josh Homme στην παραγωγή).Στοιχείο που διαφοροποιείται σε μεγάλο βαθμό από το παρελθόν είναι οι στίχοι του Alex Turner.Πιό ποιητικοί,πιό ασαφείς ταιριάζουν απόλυτα με την ώριμη εμφάνιση πλέον του γκρούπ,το οποίο φαίνεται να αλλάζει σε ένα βαθμό την πορεία του.Μάς παραδίδουν υπέροχα λυρικά κομμάτια ανάμεσα στα τυπικά κομμάτια τους αλλά και σε εκείνα που έχουν μία έντονη εσάνς από Queens of the Stone Age.Την παραγωγή συνυπογράφει ο James Ford,ο οποίος είχε δουλέψει στο album τών Last Shadow Puppets(το side project του Turner),η επιρροή των οπoίων είναι πιό εμφανής από ποτέ στο Cornershop το δεύτερο single και ενός εκ τών highlight του Humbug.Συνολικά,πρόκειται για τόν πιό "δύσκολο" δίσκο τους,ο οποίος θέλει 2-3 ακροάσεις παραπάνω μέχρι να συνηθίσεις την αλλαγή του ήχου τους.Ύστερα από αυτό,απλά χάνεσαι στους ήχους και τα στιχάκια του πιό ταλαντούχου βρετανικού συνόλου της τελευταίας πενταετίας τουλάχιστον.Το οποίο ταλέντο τους είναι εκείνο που δέν τους άφησε να καούν από το hype που δημιουργήθηκε πριν λίγα χρόνια γύρω από το όνομά τους..


2 σχόλια:

  1. Τελικά φάνηκε πως είναι πολύ καλή μπάντα παρά το κράξιμο που είχαν φάει στήν αρχή από μερικούς "εναλλακτικούς"..Ωραία παρουσίαση!Αναμένουμε περισσότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κοίτα,λογικό είναι από τη μία όταν κάτι προκαλεί τέτοιο ντόρο να είσαι κάπως επιφυλακτικός στήν αρχή.Αλλά τα παιδιά έδειξαν ότι έχουν διάρκεια.Ευχαριστώ για το θετικό σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή