Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

White Lies-To lose my life


Φιλόδοξοι πιτσιρικάδες αποδεικνύονται τούτοι οι Βρετανοί.Σίγουρα υπάρχουν ακόμη περιθώρια βελτίωσης αλλά υπάρχουν αρκετά δείγματα σε αυτό το δίσκο που είναι ικανά να μας γεμίσουν με ελπίδες για το μέλλον.Επηρεασμένοι από τα 80's σε μεγάλο βαθμό μπολιάζουν με μελαγχολία τις συνθέσεις τους οι οποίες ακροβατούν ανάμεσα στο λυρισμό και την εκρηκτικότητα,που έρχεται να σε κατασπαράξει τοποθετώντας σε μέσα στον ''κυκλώνα''.Ο ήχος είναι γεμάτος συναίσθημα έτοιμο να εκραγεί,υιοθετώντας μια γκρίζα εικόνα.Αναμφίβολα ο ήχος παραπέμπει ανά στιγμές σε αντίστοιχα γκρουπ της πρόσφατης μουσικής ιστορίας (Interpol,Editors) αλλά και της παλαιότερης (Echo and the Bunnymen,Joy Division) ποτισμένα με περισσότερα σύνθια,χαρακτηριστικό που τους διαφοροποιεί σε ένα βαθμό.Δύσκολα αντιστέκεσαι όμως σε τραγούδια όπως το ''Farewell to the fairground'',''To lose my life" και ''E.S.T.'' τα οποία σε παρασύρουν στους ρυθμούς στους.Αρκετά υποσχόμενο ντεμπούτο,ο χρόνος θα δείξει αν μπορούν να μετουσιώσουν τις επιρροές τους σε κάτι ολότελα δικό τους.Αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου