Υόρκη,προσπάθησα να κάνω μια αναδρομή στη σχέση μου μαζί τους,η οποία κατά την γνώμη μου αποτελεί μια απο τις ελάχιστες τόσο αξιόλογες μπάντες όπου αξίζει να ασχοληθείς με όλη την δισκογραφία τους,μιας και σε κάθε νέα κυκλοφορία,δείχνουν ένα καινούριο,αναβαθμισμένο πρόσωπο...2002: Ένα σκοτεινό στην όψη album κάνει την εμφάνιση του στα ράφια των δισκοπωλείων..Σαφής η αντίθεση του τίτλου με το μουσικό περιεχόμενό του.Turn on the Bright Lights έλεγε απέξω,σκοτεινές κιθάρες και αγχωμένες μπασογραμμές άκουγες με το πάτημα του play στα ακουστικά σου..
Και αυτή η φωνή...Μελαγχολική,βουτηγμένη στην απόγνωση,σκοτεινή αλλά τόσο οικεία ταυτόχρονα..Κοφτές κιθάρες και δαιμονισμένη rythm section με διαλείμματα όπως το Leif Ericson,τα οποία χαλάρωναν το κλίμα..Σίγουρα to αποτέλεσμα θύμιζε γκρουπ που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των 80s, όπως οι Joy Division, οι Echo and The Bunnymen, οι Smiths αλλά και οι πρώιμοι U2..Παρόλα αυτά,οι Interpol αποκόμισαν κολακευτικότατες κριτικές από το σύνολο του μουσικού τύπου και πούλησε πάρα πολύ καλά για ανεξάρτητη κυκλοφορία..
Η συνέχεια ήρθε 2 χρόνια αργότερα για να πιστοποιήσει ότι οι 4 μαυροφορεμένοι τύποι από το Μεγάλο Μήλο δεν αστειεύονταν..Antics και τα μυαλά στα κάγκελα.Χωρίς να υπολείπεται στο ελάχιστο από το εξαιρετικό ντεμπούτο τους,το δεύτερο album της μπάντας ήταν αυτό που
έδειξε ότι παρά τη σαφή προβολή των επιρροών τους,είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν τον δικό τους ήχο. Τραγούδια όπως το Evil, Take you on a cruise,Narc,Slow Hands κατέκτησαν τις καρδιές των ακροατών και,όχι άδικα τοποθέτησε τους Interpol στην κορυφή του σύγχρονου ανεξάρτητου ήχου..Οι πωλήσεις τους,που είχαν ξεπεράσει το εκατομμύριο, δεν άφησαν απαρατήρητες τις μεγάλες εταιρείες και πρώτη η Capitol έσπευσε να εντάξει στο ρόστερ της το συγκρότημα το οποίο πλέον είχε αποκτήσει φανατικούς οπαδούς,τιμητικές διακρίσεις και σχόλια από τον τύπο και μια συνεχώς αυξανόμενη δημοτικότητα..
2007: Our Love to admire
Ο τρίτος δίσκος που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2007 ήταν σίγουρα μια αλλαγή
στην πλεύση από μουσικής άποψης..Πολλά πλήκτρα έκαναν την εμφάνισή τους όπως και μια πιο ορχηστρική ενορχήστρωση..Ενδιαφέρον αποτελεί το ότι ήταν η πρώτη φορά που οι Interpol απέκτησαν ανάμεικτες κριτικές.Η αποδοχή δεν ήταν το ίδιο υψηλή με τις 2 προηγούμενες φορές,καθώς πολλοί θεώρησαν ότι έχασαν την ορμητικότητα,την ταχύτητα των προηγούμενων συνθέσεών τους..Ο δίσκος ήταν πιο αργόσυρτος με έμφαση στην ατμόσφαιρα και τους στίχους..Κατά τη γνώμη μου αδικήθηκε καθώς αποτελούσε ένα βήμα μπροστά για την μπάντα καθώς δεν θα ήταν δυνατό να συνεχίσουν μόνιμα να παίζουν αυτό το post punk στυλ των προαναφερθέντων συγκροτημάτων. Ο ήχος τους απέκτησε πιο πολύ βάθος και έγινε πιο εσωτερικός..Το τέταρτο album των Interpol τους βρίσκει πάλι στην εταιρεία απο την οποία αναδείχθηκαν,την matador της Νέας Υορκης.Οι κριτικές που έχει εισπράξει είναι πιο μέτριες στην καριέρα του συγκροτήματος,οδηγώντας πολλούς να μιλήσουν περί συνεχιζόμενης
πτωτικής πορείας κλπ..Το ομώνυμο album τους ήταν και το τελευταίο που ηχογραφήθηκε με τον αρχικό μπασίστα,Carlos D,μίας και ο ίδιος αποχώρησε αφότου ολοκληρώθηκαν οι ηχογραφήσεις.Έχοντας ακούσει πολλές φορές το δίσκο,έχω να πώ ότι είναι ενας grower δίσκος..Όσο περισσότερο τον ακούς,αρχίζεις να γίνεσαι δέσμιος της μουσικής και της φωνής του Paul Banks.Η κατεύθυνση συνεχίζει απο εκεί που τη σταμάτησε το Our Love To Admire.Ατμόσφαιρα,πιο slow σε ταχύτητες κομμάτια ενώ και η rythm section δεν κοπανάει όπως στα 2 πρώτα album τους.Σίγουρα θα μπορούσε η μπάντα να βγάλει έναν ανώτερο ποιοτικά δίσκο,όμως θεωρώ ότι ειναι αρκετά καλό το album.Ίσως όχι τόσο όσο θα θέλαμε,σίγουρα όμως όχι τόσο κακό όσο το παρουσιάζουν κάποιοι.
Έχω την εντύπωση ότι όσο και να προσπαθήσουν οι Interpol,δεν πρόκειται να βγάλουν "κακό" δίσκο..Είναι φύσει αδύνατο!!Μόνο και μόνο για αυτό τους αξίζει σεβασμός..
